Blijf

Haar blik reikt naar de verte
Schuchter schrapend naar herinneringen waarmee ze haar uitgehongerde lijf kan voeden
Op zoek naar een laatste strohalm om aan vast te klampen
Soms is niet weten beter dan weten tegen beter weten in

Maar ze wist het

Ze wist het en een glimp van een herinnering komt tot leven in een traan die eenzaam over haar wang rolt en niet veel later opgaat in de stof van haar trui 
Alsof het er nooit is geweest
Kun je beter nooit geweest zijn dan te zijn alsof je niet bent?

Ze wist het

Ze rouwt om de mensen die ze niet gekend heeft
En gaat steeds dieper gebukt onder het besef dat dat aantal toeneemt met de tijd
Terwijl ze stilletjes haar ogen sluit kruipt haar rouw onzichtbaar via door tranen uitgesleten banen in haar gezicht naar beneden 
Waarna deze zich op haar schoot neervlijt en een duistere vlek achterlaat 
Kun je missen wat je nooit hebt gekend?

Ze wist het

Haar blik reikt naar de verte
Net als haar breekbare hart dat zich gelijk haar ogen nooit helemaal gesloten heeft 
Dat altijd open is blijven staan voor hoop, liefde en al het andere wat doet leven

Soms is een strohalm geven het beste wat je kunt doen

Blijf schrapen
Zoeken
Herinneren
Kijken
Rouwen
Missen
Open staan 
En reiken

Naar mij